Warunki udziału w postępowaniu

Jedynym racjonalnym motywem do takiego rozdzielenia, zwłaszcza w realiach polskich, było wyraźne rozróżnienie uprawnień zawodowych wymagających wpisu do rejestru zawodowego lub handlowego od klasycznych, wynikających z przedmiotu zamówienia,  zezwoleń, licencji, koncesji lub wpisu do rejestru działalności regulowanej.

W tym pierwszym przypadku zrezygnowano z odniesienia do rejestrów państw członkowskich UE wymienionych w Załączniku Nr XI do dyrektywy 2014/24/UE. Mimo iż katalog ten był niepełny i w przypadku Polski ograniczał się do jednego rejestru (KRS), ustawodawca zadecydował, że może chodzić o każdy inny rejestr na świecie.

Co istotne, w przypadku polskich rejestrów możemy mówić o wyłącznie handlowym ich charakterze. Żądanie wpisu do KRS w celu ustalenia przedmiotu działalności spółki, jako uprawnień wykonawcy do jego wykonywania, byłoby za daleko idące.

Określenie przedmiotu działalności spółki stanowi essentialia negotii aktów założycielskich podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców. Znaczenie określonego w umowie przedmiotu działalności spółki ogranicza się jednak do stosunków wewnętrznych. W stosunkach zewnętrznych wskazanie to ma jedynie znaczenie informacyjne i formalnie nie ogranicza możliwości działania spółki poza zakresem przedmiotu działalności podanego w umowie (tak W. Pyzioł, w: W. Pyzioł, A. Szumański, I. Weiss, Prawo, s. 138).

Oznacza to, że podjęcie przez spółkę działalności wykraczającej poza przedmiot działalności, co do zasady, nie wpływa na prawa i obowiązki osób trzecich i nie powoduje nieważności dokonanych w ten sposób czynności prawnych.

O typowo zawodowym charakterze rejestrów możemy mówić, w przypadku wykonawców z Niemiec, którzy mogą wylegitymować się odpowiednimi dokumentami z rejestru handlowego (Handelsregister – odpowiednik polskiego KRS) bądź też z izb rzemieślniczych („Handwerksrolle”). W odniesieniu do zamówień na usługi właściwymi rejestrami są zaś rejestr stowarzyszeń („Vereinsregister”), rejestr spółek partnerskich („Partnerschaftsregister”), rejestr członków krajowych izb zawodowych („Mitgliedsverzeichnisse der Berufskammern der Länder”).

Nieznacznej zmianie uległ także warunek dotyczący uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej. Oprócz możliwości żądania odpowiedniego zezwolenia, licencji, koncesji lub wpisu do rejestru działalności regulowanej, jeżeli ich posiadanie jest niezbędne do świadczenia określonych usług w kraju, w którym wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania pojawiła się możliwość żądania takich dokumentów bez odnoszenia się do miejsca zamieszkania wykonawców.

Oznacza to, że zamawiający może żądać nie tylko odpowiednich uprawnień, jakie nakłada państwo wykonawcy, który startuje w przetargu, ale także wymogi stawiane przez państwo, w którym realizowane jest zamówienie. Ma to o tyle istotne przełożenie, że źródłem warunku posiadania odpowiednich uprawień jest sam przedmiot zamówienia a nie wytyczne miejsca zamieszkania lub siedziby wykonawcy.

O ile w przypadku typowo krajowych zamówień, w których niezwykle rzadko udział biorą podmioty zagraniczne, ten warunek być może nie znajdzie oddźwięku, o tyle w przypadku strategicznych unijnych projektów takie rozróżnienie nabiera większego znaczenia.

[1] Ustawa z dnia USTAWA z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych, poz. 2019